...

نقاشی بکشید.....

آنچه را که در ناخودآگاهتان اسیر شده را رها کنید در میان سپیدی کاغذ...

نگذاریدش برای بعد...تجربه ام میگوید...بعدی وجود ندارد...

سالها بعد به خودمان می اییم و میبینیم....چه شاعرانه هایی که قرار بود سروده شوند و ماند برای بعد....

چه داستان ها که در میان سینه ماندند و مکتوب نشدند....

و چه استعداد هایی که در قفس بی حوصلگی به زوال کشیده نشدند....

در هر حال....نگذاریدش برای بعد ..چه نقاشی باشد ....چه شعر ....چه قصه ...چه اختراع...

هر چه باشد...از شما همین ها به یادگار می ماند....برای این نادیده های دوست داشتنی همین الآن شروع کنید...